Seni Aslında...

seni yapraklara benzetirdim
mor yeşil ağaç dallarında
baharda çiçek açan
kar beyazı renginde
al yanaklı pembeli de
mevsim bitişinde kuruyan
bir bir düşen
argın yorgun
sen gibi
can gibi

seni bir ağaca benzetirdim
tohum ektim
kök saldın
toprağınla
sarmaş dolaş
derin bir yara açtın
toprağın kör kuyusunda
filiz verdin
çiçek açtın
yaprak döktün
yaşadın senelerce
ama dimdik ayakta

seni bir güneşe benzetirdim
doğdun günün birinde
bir bebek gibi
dünyam ışıl ışıl
pırıl pırıl
aydınlandı
çok çabuk uzaklaştın
renklerin koyulaştı
ama cıvıl cıvıl
ama renk renk
battın
sevenlerin gözlerinde
tertemiz hayallerinde

seni bir kuşa benzetirdim
bülbül gibi şen şakrak
bir an yanıbaşımda
bir an çok uzaklarda
öttüğünde sesini alırdım
çok uzak diyarlarda
pervane olurdun etrafımda
sonra yalancı bir avcı kurşunu
aldı sesini benden

seni bir tohuma benzetirdim
bazen ana karnında
bazen toprağın bereketinde
bazen genç kızların çeyizinde
bazen de onların yüreğinde
tohumunu saldın
sevgiyi ektin
sevgi yeşerdi
bağrında
en güzel çağında
genç kızların alaylarında

seni bir çiçeğe benzetirdim
güzel kokulu bir sümbül misali
yüreklilerin elleri arasında
sevginin adı altında
sümbül çiçeği
güldün
laleydin
menekşeydin
karanfildin
en güzeli benim sevdiğimdin
gönlüme ekilen
sevgi çiçeğimdin

seni bir hayale benzetirdim
bazen gençliğim olurdun
bazen çocukluğum
ellerimde kitaplarım
çantam okulum
seni aslında bir çocuğa benzetirdim
bütün sevinçleri
o çocukla yaşardım
yani senin hayallerinle
dünya önümde
hayat benimle
umut benimle
yüreğim sende
yüreğim o çocukta
kalbim dünya çocuklarına emanet
ruhumsa sana

Oy Ver :