paranoyak siluetim abseleşiyor
olanca gücüyle kronikleşirken hayata
çağırıyor ruhumu histerik nöbetinden
ruhum farkedince çılgınca farkedilmediğini
fütursuzca tıkıyor tüm damarlarını
ölümüyle göstermek için varlığını
sessiz bir enfarkta girip bekliyor
tüm şatafatı sönüyor birden
baktığında siluetimin aynalarına
kaçıyor çığlıklarla bir nöbete daha
siluetim akıtırken cerahatini ruhumun tıkanan damarlarına

Oy Ver :