Kurur gözyaşlarım benimde,
Yamacımda ki pınarlar susar sevgisizlikten.
Yavaş yavaş biter herşey;
Tomurcuk veren bahar ve daha birçokları...
Sebebini sorma, cevabı soruda gizli
Çözmek kolay;lakin yetmiyor gücüm,
Çözülebilecek şeyleri çözmeye.
Ve olmuyacaka zaman da oluyor ne oluyorsa,
Gidişin gibi, ölmesi gibi bir çocuğun doğar doğmaz
Kalbimde ağır yaralanmalar taşırım,
Ellerimde hüzün çiceklerinden bir demet;
Güle benzemeye çalışan; ama asla bir gül kadar gül olamayan.
Süresi uzatılmış kederlerden mi,
Acaba ruhumdaki derin yaralar, bereler?
Güneşsiz sabahlara uyanmak da var,
Tıpkı sensiz hayattan çağrışımlar çalıp,
Korsan bir yaşamın ortasına koymak gibi.
Yaşamın içinde bir pürüz ki;
Sorma!
Yardan ve yaradandan çok uzaklara sürükler beni.
Dilimde birkaç söz kalır.
Muhtevesında kaybolduğum,
Hiçbir zaman anlayamayacağım birkaç kelam.
Özdilimde tanıyamıyorum kendimi,
Türkçeye çeviremiyorum acıarımı, sancılarımı.
Bir tercuman;
Beni ansiklopedik cümlelerden kurtarıp,
Noktasına ve her bir kelimesine;
Yasal yaşamlardan, yasal olmayan alıntılar yapmalı.
Hani gideceksin ya sen,
Uyuştur ruhumu ve bedenimi ki,
Senin ayrılığın iz bırakmasın bende.
Başarılı bir kalpten sevgi alma ameliyatı bu,
Ne dersin doktor yaşar mı bu hasta?
Gittin gideli böyleyim,
Basitliğimde kayboluyor;
Tekrar dönüyorum basitliğime,
Ve anlıyorum ki yeniden başlıyorum.
Hep aynı acıyı yaşamak ne kadar acı değil mi yar?
Soruyorum sana, umut var mı?
Ama götürürken gördüm bende ki seni.


Sen gidince hepten söndü ışıklar.
Karardı gökubbem ve yıkıldı namazgahım.
Sen söyle;
Sensiz yaşamak üstümde nasıl durur yar.

Oy Ver :