Gömün Beni Balkona

Sıra sıra evler,üst üste katlar.
Yüzü gülmeyen mutsuz zatlar.
Salonda,mutfakta geçen hayatlar.
Beni balkona gömün.

Dört yanımı duvarlar sarmış.
Hapishanelik bir parmaklıklar kalmış.
Ruhuma,bedenime kilitler vurulmuş.
Beni balkona gömün.

Yan yana,üst üste insanlar.
Yürümekten,bağırmaktan korkarlar.
Kapılardan;selamsız,sabahsız çıkarlar.
Beni balkona gömün.

Kapıda havlayan köpek yok.
Saygı kalmadı,ayağa kalkan yok.
Apartmanlarda unutulmuş insan çok.
Beni balkona gömün.

Toprağın kokusunu unuttum.
Ağaçlardan,kuşlardan kopar oldum.
Yıldızları,ayı görmez oldum.
Beni balkona gömün.

Her yer beton,çamuru özledim.
Yalınayak toprakta gezinmeyi özledim.
Ben asıl,sohbeti,muhabbeti özledim.
Beni balkona gömün.

Evin en güzel yerini televizyon almakta.
Gözler pür dikkat baka kalmakta.
Büyük,küçük unutulmakta.
Beni balkona gömün.

İlkay COŞKUN
ilkaycoskunmeteor@mynet.com

Oy Ver :