Köşe başında gördüm seni
Gözlerin nemliydi
Tek varlığın
Elindeki bebekti
Sonra ilerledim
Bu kez
Bir ananın gözyaşıydın
Usulca süzülüyor yanağından,
Yavaşça düşüyordun koynuna
O sana öyle alışmıştı ki
Renginin kırmızı olduğunu bile
Bilmiyordu.
Evet,o ana kan ağlıyordu
Bilinmezdi onu kahreden
Bitmez çilesi miydi?
Yoksa çocuğunun ölüm haberi mi?
Tekrar yürüdüm
Seni kara bulut içinde gördüm
Bu karabulut ki
Seni bir kucak gibi sarmıştı
Ama ana kucağı değil
Esaret zinciriydi
Bak Afganlım
Biz gençliğiz
Ama sıradan bir gençlik değil
Bu esaret zincirini kıracak,
O kara bulutları dağıyacak
Ve seni
Ananın yanağından süzülürken
Tutacak gençlik
Söz Afganlım
Seni kurtaracağız
Söz sana...

Oy Ver :