özletiyor seni bana bu tüylü kuşlar,
pencereme değerken sesleri
gagalarında
senden gelme eski haberleri....


fotoğraflarda hasret çektiklerim var
siyah ve beyaz ,
tatlı sevdalım
gülümseyen büyük burunlu,elmacık kemikli

tükeniyorum
görmesen de olur
yaşamımı sana kurguladım haberin yok
biliyorum tek gerçek sevenimsin
o yüzden burdayım
gitsene...


işte zoraki çıktım nehrinizden
ıslak saman ayaklarımla , ağır kurşun su,
toprağa değerken etim , et olmuşluğunu anımsayıp
sızlandı az biraz...
tutunabileceği bir dudak aradı...

sen misin?
yüreğini sevdiğinde bırakan
ey kürdün kızı
karmaşık gecelerimin raksı
suyun dışında kaldım hep
ıslanmaya korktum ,
belki de uzak kaldığın için

koynumda tenin
hepsi senden sen gibi kokarken,
çiçeklerim
esmer bir lekesin suyun dışında kalan
beyazım hala anne korkma
kaygılanma....
rüzgar var zamanımı savurduğum
üşüten , büyüten gerçeklerle

hangi boyuta ve zaman aralığına sıkıştırsam da seni
vazgeçemiyorum işte
duy
anla
umursa,
tek isteğim var;
hiç gitme
git de deme...
savurma beni nefesinden..
nehrinden...
yüreğinden..
aslında sen orada ,
kendi masalında
ben de burada
uzak şair
uzak şehir,
uzak şiir


düşlüyorum
keşke basit , küçük yaşamlarımızda
büyük yürek sıkıntılarımız da olmasa...
keşke tutunduğumuz en sağlam dal bile
çürümese kederimize dayanamayarak...
aynı yolun iki talihsiz yolcusu,
atıl kalmış iki yalnız vagonu.....
küflü gözlerim
saat yörüngemde saat altı,
yoksun hala,
benim yolum uzun,
şarkılar söyleyerek

biliyor musun,
hep buzdan bir yürek taşıdım sandım,
kırılganlığını yitirdi ve kemikleşti yıllarca-
ama ilk kez
yüreğimin buzunu çözebilecek
uzak bir ümit besliyorum sana
gir suyuma ,
korkma ıslanmaktan ,
yormam ben,
yorulma
amacım göğsünde uyumak değil,
göğsünde uyumayı düşlemek...


YUSUF UYGAR

Oy Ver :