Karlı bir Dağda tek Başına açmış
kardelen gibi yanlızlığımsın
Ruhumuzu yitirirken farkına bile varamadan
Gönlümüz esir düştü kendisine
Ağlamayı unuttuk
öldürdük cırpınan kalplerimizi
Ölmekten kaçarken yaşamayı unuttuk.
Kimseyle konuşamıyoruz, dinleyemiyoruz kimseleri
çünkü kavgalıyız kendimizle
Sözler inmez olmuş derinliklerimize
kapatmışız giden yolları kalplerimize
kanadı kırık kuşlar gibiyim şimdi.
ayaklarım dermansız
yok artık mecalim.
Uykusuz üç beş gecenin ardından
iki kadeh içmiş gibiyim.
Anlayacağın,
bende mevsim
bende hazan,
bende hüzün soluyorum havadan.
sarsılmışken köklerimden birkaçı
kopacak gibiyim fırtınalardan
Ne kadar umutsuz kalsam da
sensizliğimle umut doluyum yine de
işte
Hayat bu
işte bu her şey
ne zaman güzel oldu ki.
İsyan boşa
ya sen
sen kiminlesen

Oy Ver :