Çaresizliğin resmini çizmişim

ve farketmeden gitmişim buralardan

Kimsede bilemedi ayrılışımı senden

Yani düşünce kirliliği içerisinde

Kaybolup yitenlerdenim

Duyamazlar yürek feryadını
Bilemezler hicran yarasını

Zaten bende farksızdım onlardan

Kuşkulu bilmecelerin cevabınıda bilemezdim sensiz

ne olacakki yaşantımızda öylesine

keşkelerle varolmuşum sensiz

şuurumu kaybettim bu aralar

mekanım hep dağlardaki yalnız kayalıklar

ancak bu kadar umarsızlığın içindeyken bile

bir şeyleri yaşıyorum sensiz

durmaksızın bitmeyen bir melodi gibi mırıldanıyorum sensiz

peki bende sende olmasaydık diye

hiç düşündüğün oluyormu

beni sorarsan hep böyleyim sensiz


ve artıkları kaldı aşkın

ölümün kıpırtıları varken kulaklarımda

Yasak oldu bana umutlar artık

yolların nakış gibi dolambaçlı

hissettiğim çaresizliğim sensiz

gözlerimdeki yaşlar akarken

yüreğimdeki fırtınayı yaşıyorum sensiz

bu kıyametten kurtulabileceğimi zannetmem

tüm her yer kapalı sensiz

geçiş yok umut yok sevda yok aşk yok

tek sensizlik var
adımlarım ağırlaşıyor artık
gözlerim faniliğini yitiriyor artık
kalbim duruyor yavaşlıyorum
anlıyorum anlıyorum
ölüyorum sensiz kimsesiz
ölüyorum sensiz

sensiz

EMRE YAMAN
09,02,2003/CUMA

Oy Ver :