kan öpücüğü

düşümde düştüm-düşkünler evine
düşte düşünmek-öpüşmek suçtu
oysa ben yalnızca güneşi öptüm
sevdim-kokladım anadolu ateşini
hapishane-tımarhane fani-dandini
dudak izim gülmeye başladı-yani
ışık süzülüyordu yanaktan
dudak alı gitti-kayboldu
buğulu aynada son öpücük
ölüm öpücüğü-kan izi
kanımla dünyayı çizdim
düşümde evreni gezdim
sonsuz ve zamansız evreni
güneş eksenim çevresinde dönüyor
döne döne yanan dudak alımı içtim
ateşli-sessiz ve ince bir sızı içimde
özgür düşler-kelpetenli gülüşlerle
geçiyorum yatağı kanlı bir ırmaktan
taşan-kaynağına akan kızılırmak?tan
ırmak ümüğüme dolandı-tutsağım
oysa ben hücremde özgürüm!
dudağımda kayan bir ıslık
ölüme gömülen deli ışık
gömütlükte açan kar lalesi
öptükçe dirilen cansuyum
canlandı dudak izim-şahmaran
şaha kalktı dudaklarım-aynada yanan
dilime dolandı ay ışığı yabanıl-sarmal
uykuda-sorguda-yargıda gereği düşünüldü
kurşun harflerle vuruldu mavzer kurşunu
can çekişen karanlıkta elimi sıkan ışık eli
tarihin ırzına geçen zırdeli
sığınakta beni öpen kimdi?
işkencede ben kimi öptüm?
aşkın camını mı kırdı meltem?
şairin canına mı kıydı kalem?
tan çiçeği açtığında yalnızdım
tarihin dudağından sızan kanla
bekareti bozulmuş bir çağ yazdım

dursun özden
12 mart 1971

Oy Ver :