AYIRAN İLLET
Dönüşünü bekledim yine,
Gecenin zifiri karanlığında,
Sokaklarda bir tek ben,
Bir de cızırdayan elektrik direkleri,
Bekledim sabahın ilk ışıklarına kadar,
Ama sen gelmedin,
Neden,neden gelmedi diyordum kendi kendime saatlerce,
Sonradan ögrendim neden yanımda olmadığını,
Seni suçlamıştım boşu boşuna bilmeden,
Beni sevmediğini,aşkının yalan olduğunu,
Dedim kendi kendime güneşin sabahı yaran;
Işıkları ortaya çıkana dek,
Duygularımın onun için hiçbir anlamı olmadığını,
Bir oyuncak gibi benimle oynadığını,
Düşünmüştüm zamansız saatlerce,
Keşke o an azrail gelseydi de,
Canımı benden alsaydı,bunları düşünürken,
Ama nerden bilebilirdim ki,
Senin o amansız,zalim illetin kucağına düştüğünü,
Hiçbir şeyin bizi birbirimizden ayıramayacagına,
Yemin etmiştik aşkın kutsal mabedinde,
Bunun bu kadar kolay ve basit olacagını düşünmemiştim,
Bir an bile olsa senden ayrı olamk.sensiz olmak,
Ölümden daha beter geliyordu bana,
Acıya,kahıra herşeye dayanabilirdim,
Ama peki ya sensizliğe,

Oy Ver :