YOLCULUĞUM

En çok,
Bir yerden bir yere yolculuk yaparken.
Pencere kenarında oturup,
Dışardaki hayatı,
Seyretmeyi seviyorum.
Her yolculuk,
Bir ömür gibi geliyor bana.
Önce doğuyorum.
Gülümseyen gözlerde,
Yaralı yürekleri görüyorum.
Sonra yavaş yavaş büyüyorum.
Büyüyorum bir yerden,
Başka bir yere giderken.
Yüreklerin yarasını içimde hissederken,
Bir doğduğum kenti düşünüyorum,
Bir de yaşadığım şehri.
Sanki her yolculuğumu,
Bir kentten başka bir kente yapıyorum.
Gözlerim şehirlerarası yollarda,
Özlüyör herşeyi.
Mesela,
Türkülerini özlüyordum memleketimin,
Pencere kenarındaki sessizlikte.
Bazen,
Med-cezir oluyordum yollarda.
Sevmek kavgadır diyen toroslarda,
Bir uçurtma oluyorum,
Poyraza karşı duran.
Sonunda ben de ölüyorum herkes gibi.
Her gün yeniden doğup,
Bir daha ölüyorum.
Çünkü ben ,
Yollarda olmayı seviyorum.

Erdal NACAR
07/05/2005
Cumartesi
Yurt-Antakya,503,

Oy Ver :