Gecenin ortası.
Yanan küçük bir mum odamda,
Ve anılardan firar eden sen.
Dalıp gidiyorum gerisine zamanın...
Bazan meydan okurcasına karanlığa,
Alev-alev raks ediyor titreyen mum ışığında saçların.
Bazan yine gizemli, şuh dolu bakışınla.
Beliriyor gözlerin,
Ötesinde ışığın.
Bense;
Eriyen mum misali usul-usul ağlayan.
Ve ilk defa belki de sensizliği arayan.
Birden...
Göz kırpıyor sessizliğin içindeki uğultu...
Yavaş-yavaş yükseliyor ellerim.
Ya Rab...!
Bir dokunuşta sönecekmiş gibi yüreğim.

Ve mum bitti.

Oy Ver :