umudu bana geri vermezler anne
benden çalındığı gün kaybettim onu
pişmanlık, üzgünlük faydasız hisler
bu gün umudumu aramıyorum

kapılar aşındırmak günler boyunca
ya da yakarışlar peşinden koşmak
bana beni yeniden buldurmayacak
ya da kaybolan hislerimi

istanbul´a çatacak kadar gücüm yok
ne gemilerini yakabilirim
ne haliç´i
bir akşam vakti kızıla çalabilirim

beni derbeder diye çağır sen de el gibi
bakışlarına bir kızgınlıkta sen kat ne olur
kalmasın içimde bir tutam umut
batmak için son nefesi vermem gerekli

çıkışlar yordu beni inan bihayli
takatım kesilse takatim yok anlamak için
adımlarım bilmem bana mı ait
yoksa eller mi beni taşıyan

sürüncemede kalan duygulardan yoruldum
artık ikilemler düşmeli yakamdan
ama nasıl
silkinecek kadar dermanım olsa

bana son kez güneşi anlat
nasıl doğardı kaynar´ın semasında
babamın ellerine dolaşmış ellerim
ne mutluydum be anne.

şimdi çok uykum var uyumalıyım
beni çağıran sesler boğuk boğuk kulaklarımda
göz kapaklarım sanki dağ uzantısı, ağırlar
uyumak istiyorum.


halt.

Oy Ver :