Dost, dost diye düştümse derde
Dost değim o insanda nerde
Ölüm döşeğinde yattığım anda
Seven dostlar beni unutmasınlar

İki tahta üstünde giderim omuzda
Bahtsız bahtımı bıraktım orda
Gerçek dost toprak bekliyor şurada
Seven dostlar beni unutmasınlar

Gerçek dosttan kaçtıkça kaçtım
Başıma türlü belalı işlerde açtım
Dostum olan makbere yelkende açtım
Seven dostlar beni unutmasınlar

Hayat ağacının dalları açmışta yaprak
Ne diye kaderden boşuna kaçmak
Son hedef olan şu dağı aşmak
Seven dostlar beni unutmasınlar

Gül bahçeleri dikenle dolmuş
Dostluklar gitmiş, düşmanlık gelmiş
Bendeniz bile canından bezmiş
Seven dostlar unutmasınlar
Halil Çolak21.6,1977 Erzurum

Sevgili yeğenim lale?ye yazdığım şiir

Oy Ver :