COCUKKEN
Bir saat vardi kucukken
Duvara asili, kollari sallanan
Onunde iki sandalyeli bir masa
Bir de eski pusku minderleri

Evin kedisi cikardi pencereye
Sokaktan geleni geceni seyretmeye
Uzanirdi boylu boyunca esige
Tatli uykusuna dalmaya

Gurul gurul yanan sobanin
Uzerinde tuten bir caydanlik
Yanina asili bir havlu
Arkasinda sira bekleyen odunlar

Hele bir de hava ayaza vurdumu
Yatardik yorgan dosek yanina
Cizgili pijamalarla
Dalardik uykuya

O zamanlar ne zaman vardi
Ne de mekan
Cocuktuk ya; gunler gecerdi
Mizikayla, topla

Bir sedir vardi
Cumbali balkonun kiyisinda
Yaslilarin oturup da telveli
Kahvelerini icip nasihat ettikleri
Komsularin gelip dantel ordukleri

Eski tahta kapi gicirdardi
Aksamlari sokakta dolasan
Sutcuden bir tas dolusu almak icin
Her acildiginda

Ninem anlatirdi
Dedemin yaptiklarini
Uyumaya gonderilmeden once
Demir orgulu pencerisi olan odada

Uyku tutmazdi istemeden gidince
Bir hayal kurardim
Hani buyusemde buyuk bir adam olsam diye
Simdiyse donup bakiyorum eskiye
Dusunuyorum, keske cocuk olsam diye
Abdullah Gur

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com