Ve Öldün Hiç Ölmediğin Kadar
gözlerime kar yağdı bugün
dondu, pırıltısına şiir okuduğun
pınarlarım

yitip gitti yeşilim
köze dönmüş odunda,
benci yüreğinin.

soluğumu kesiyordu
sözcüklerinin bozkırında zemheri
ölmek istedim
ölemedim

itirafım;
geç kalmışım,
densiz ölüm,
yüreğimde konuşlu,
sevginde denedi kendini
kılıcını bükemedim
kar bürümüştü ellerimi
ah eriyemedim de
kana susamış
öfke kokan
erken bir akşama
terk etmiştim güneşimi

ve öldün hiç ölmediğin kadar
soluk alıyor olman
seni geri getirmez ki!


Erdem Nur Cengiz

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com