morufkî ayak sesleri


suyun gamzelerinde ışıldamıştı gözleri
elinden tuttuğumuz yakamoz akşamların.
korkularla sevmiştik yazın günbatımlarını.
biliyorduk ki ardında suya düşen yaprak vardı.

bakışlarımız gittikçe koyulaşan mor ufukla,
suyun yanağındaki derin çizgilerle oynaşıyordu.
çağırsa da kararın sesi
uzlaşmazlığın duvar diplerinden
kalkamıyorduk bir türlü
kum üstündeki yerlerimizden.
direniyorduk son ana,
suyun kaldırma gücüne direnircesine

herkes gibi olmasa da
bizim de beklentilerimiz vardı
mavi denizden,
mor ufuktan,
tutmaya korktuğumuz
yanı başımızdaki tutulmayı bekleyen ellerden.

gözlerimiz ufukta olsa da
ayaklarımızın ucundaki dalgalardaydı bakışlarımız.

kararın binlerce labirentinde deneniyorduk
bir gidip,
bir gelen
boğazımıza çoktan sinmiş tuz yumağı dalgalar gibi.
birimiz şimdiki zamana, birimiz
zamanın sabırlara tanıdığı toleransa çizmiştik
mor ufuklardan gelecek kararın son sözlerini

tanımsız bir akşam gibi geçti yanımızdaki kumlardan
binlerce kara dalgalara gebe morufkun ayak sesleri.


Dinçay Doğar

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com