BİZİM BAHÇEMİZ
Bizim bahçemizde
Papatyalar vardı
Ezip geçtiğimiz...
İki tane güldü
En çok sevdiğimiz,
İlgilendiğimiz.
Hele birde ince ince yağdığında
Sevinirdi güllerimiz
Daha da açtıklarında
Kokuları yayılırdı etrafa.
Ağaçlarımızda vardı,
Altında hiç oturmadığımız.
Çünkü hep güneşteydik biz.
Yüzümüzde içimizde
Yoktu gölgeden bir iz.

Bahçemizin duvarları olmadı hiç
Ama kimse girmedi içeri
Sevgimiz izin vermedi.
Yaklaştırmadı kimseyi
Rüzgarımız da hiç eksik olmadı.
Yavaş yavaş yüzümüzü okşadı.
Ama fırtına hiç çıkmadı
Etrafı hiç dağıtmadı.
Sinekler,böcekler
Hiç uğramadı bahçemize
Hep kelebekler sarardı etrafı
Çünkü en çok biz severdik onları.

Ama bir gün ansızın kar yağdı
Güllerimiz kırıldı.
Artık ne kelebeklerimiz
Ne güllerimiz
Ne de bahçemiz vardı.
Ezdiğimiz papatyalar bile
Yanımızda yoktu.
Her güzel sey gibi
Gelmişti BAHÇEMİZİN sonu



gökçe selvi

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com