SENİ HİÇ UNUTMUYORUM ANNE
ufacıktım ama,o günleri hiç unutmuyorum
hiç unutmuyorum,anamın bitmeyen göz yaşlarını
boyaları dökülmüş,eski bodrum katını
kabus dolu kara geceleri,hiç unutmuyorum
anamın göğsünde ağladığımı
eskimiş yorganlara sarıldığımı
bir bardak çayla sabahladığımı
hiç unutmuyorum,hiç unutmuyorum anne

okula başlamıştım ama,kitabım yoktu
eve geliyordum aşımız yoktu
yaşamak istiyordum,umudum yoktu
göz yaşı ve acıdan başka şey yoktu
yoktu yoktu,çileden başka şey yoktu
işte o günleri
hiç unutmuyorum,hiç unutmuyorum anne

her yeni günün,yeni acılar getirdiğini
komşudan borç ekmek istediğini
isteyemeden geri döndüğünü
yarı baygın,hastaneye götürüldüğünü
sabaha kadar anam diye ağladığımı
soguk kış gecelerinin kimsesizliğini
açlığın susuzluğun,yoksulluğunu
hiç unutmuyorum,hiç unutmuyorum anne

ne kışın kar topu oynaya bildim,ne yazın gül kokladım
bir kere radyom olmadı,hiç televizyon seyretmedim
bana güller kokmadı,bülbüller şarkı sölemedi
güneş bizim eve hiç doğmadı
anam bir daha eve hiç dönmedi
ama o kalbimde yaşıyor,hala ölmedi
işte bu günleri,işte o günleri
hiç unutmuyorum,hiç unutmıyorum anne

komşudan gelen et kokularıyla büyüdüm
hiç oyuncağım olmadı,ama karnımız hiç doymadı
bir kere balık yiyemedik
acımızı kimseye söliyemedik
güllerin hep dikenleri kanattı elimizi
insanların acı sözleri yaktı yüreğimizi
işte bu günleri,işte o günleri
hiç unutmuyorum,hiç unutmuyorum anne

oysa bizimde canımız vardı.
insan gibi yaşamak hakkımızdı.
ama elbiselerim pis ve yırtık.
ayakkabılarım eski ve delik.
ana yok,baba yok,yetimdim üstelik.
gözümüzdeki yaş hiç olmadı eksik
işte biz böyle büyüdük,
bu sokaklarda biz böyle yürüdük.
bu sokaklarda,birileri aç birileri tok yaşadı.
işte bu günleri,işte o günleri
hiç unutmuyorum,hiç unutmuyorum anne
seni hiç unutmuyorum anne
seni unutamıyorum anne

muzaffer TEKBIYIK 1978

muzaffer tekbıyık

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com