Şiirimin Anayurdu Yalnızlık
Şiirimin anayurdu yalnızlık,
Unutmadım gülümseyişini
En yorgun akşamlarımda

Cam kırıkları içindeyken göz bebeklerim
Kayıpken beynimin sol yanı
En coşkun ve en yorgun çağımda
Deşifre edilmişken bütün sırlarım,
Ayaklarımdayken hala
Bu iğrenç prangalar
Unutmadım
Kulağıma fısıldadığın o türküyü

Unutmadım
Döktüğümüz gözyaşlarını gece yarılarında
Düşünürken mayıs şafağında büyümeye başlayan çocukları.

Cesurdum,
Yumruğumu en sert sıktığım zamanlardaydı tebessümün
Bağıra bağıra söylediğim
İsyan türküsüydü adın,
Seninleydi başkaldırışım kendi sessizliğime.

Seninleydi
Ağız dolusu küfredişim karanlığa
Sendin
Adına imkansız denilen her umudu
Ve en gizli sırlarımı paylaştığım...

Seninleydi kırılmaz direncim
Gerçeğin kötümserliğine
Çünkü yalnızca sendin gözlerimin içine
Gülerek bakan
Çaresiz bırakıldığım akşamlarımda.

Sen benim kimsenin girmeye cesaret edemeyeceği toprağımsın
Sen anayurdusun şiirimin...
Melih COŞKUN

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com