GÖNLÜME
Nisan yağmuru gibi düştün çorak gönlüme
Hazan vurgunu yemiş, bahar bırak gönlüme.

Zülüflerin dökülmüş hilali perdeliyor
Pusudaki eşkıya kurmuş tuzak gönlüme

Gözlerin gözlerime bakıp tetik düşürdü
Kalbini mezar eyle koyma firak gönlüme.

Senin meftunun gönül sen kenar geziyorsun
Sevdana pervanedir dönüp bir bak gönlüme.

Sensiz kalan yurtları karanlıklar basıyor
Dudağında tebessüm bir çerağ yak gönlüme

Lime lime çatlamış sana hasret topraklar
Yeter yaban gezdiğin biraz da ak gönlüme

Ben Yakub?un yetiği,Züleyha?nın aşkıyım
Bu vatanda mazlumum düşme ırak gönlüme.


BEKİR URFALI

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com