LEYLA




Yine bahar geldi de gülde-bülbülde vuslat
Yollarını gözleyen yüreğimde bir hasret
Kiraz ağaçlarının dalları al ve beyaz
Bıldır doğan kırlangıç tekrar döndü yuvaya
Çöle nur yağdı Leyla, cemre düştü havaya.

Kışı çetin geçirdik, yolları kapladı kar
Öyle uzun sürdü ki, dedik gelmez bu bahar
Osman çavuş rahmetli dağda donarak öldü
Aç kalan çakal ve kurt, ta indiler ovaya
Sen gideli ey Leyla kıran girdi obaya.

Köye bir haller oldu, bela yağdı peşinden
Ağanın küçük kızı verem oldu derdinden
Ölen kızın ardından, kendini vurdu çoban
Ali ile Fatma?yı gömdük taşlı tarlaya
Darda kalanlar Leyla, sığınırlar Mevla?ya.

Kalkınca yollardan kar, köye geldi çerçiler
Köye dönecekmişsin bu baharda dediler
Sen gideli mazlumdur uyku yok gözlerimde
Gelincikler döşendi yollara ve yaylaya
Dua uçurdum Leyla gece gündüz semaya.





BEKİR URFALI

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com