SEN YOKTUN
Boş ellerime aldım yüreğimi
Yağmurlu bir geceydi
Evinizin sokaklarını adımladım
Kalın perdeli pencerelerde
Bir ceylan ürkekliğiyle
Gözlerim seni aradı
Sen yoktun.

Geceydi
Yağmur yağıyordu
Ellerimde yüreğim
Yalın ayaktım
Yollardaydım
Üşüyordum
Sıcaklığını aradım
Sen yoktun.

Islanmıştı toprak yollar
Evlerin ışıkları çoktan sönmüştü
Ne ay de bir yıldız
Karanlıktı gökyüzü
Sokaklar boştu
Ayazdı
Rüzgar esiyordu
Yağmur yağıyordu
Sığınak arıyordum
Seni arıyordum
Sen yoktun.

Bir başınaydım
Karanlık ürkütüyordu
Ayrılık zordu
Yağmur ıslatıyordu
Her şey bir yerlere sığınmıştı
YAalnızdım
Sen yoktun.

Çiçekler dallarında
Kuşlar yuvalarında
Bebekler ana kucağında
İnsanlar sıcak yatağında
Ben yağmur altında
Senin sokaklarında
Bir başıma
Ve yalınız
Sen yoktun.

Yatağım boştu
Sokaklar boştu
Ellerim boştu
Her şey seninle hoştu
Sen hoştun
Ben sevdanla sarhoştum
Amma
Sen yoktun.



BEKİR URFALI

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com