ÇOCUK


Ben bir çocuk olmak istemiştim uçurtmasını yitirmeyen rüzgarlarda.
Aslında martıların denizlere yanaştığı zamanda, yüreğimi bir vapura verip yolcu etmek geliyor içimden bazen.
Ama ne yaparsın, gönlün hangi saati birbirine uyuyor ki hayatta?
Çarpışan bulutların bir masal gibi mahmurluğunu gözlerime indirdiğim vakit, zamanı unutuyorum bazen. Bazen de nefes nefese bir dağ yansımasını seyrediyorum ufuklarda.
Etrafımda nice çifte kumrular dolaşıyor akşam vakitleri ve ben özlemle geçmişime dalıyorum.

Ben bir çocuk olmak istemiştim uçurtmasını yitirmeyen rüzgarlarda.
Gamze gamze dağılıyorken gençliğimiz toprağa doğru, için için bir yangın kaplıyor yalnızlık ve onun korkusu yüzünden.
Bana bir yağmuru hatırlatan buğu gibi yüreğime sereserpe uzanması bir yavru kuşun ve bir çığlık gibi yankılanması mutluluğun gökyüzünde...
Acaba biz mi aşkı beceremiyorduk yoksa o mu bizi sevmemişti?
Kim bilir belki de karanlığa yelken açmaya çalışmışızdır.
Damla damla akıp gitti bütün denemelerim ve beceriksizliklerim.

Ben bir çocuk olmak istemiştim uçurtmasını yitirmeyen rüzgarlarda.
Eller ve yürekler beni hep güneşe tutsun istedim bazen de.
Hiç fırtınada sallanmasın istedim bedenimin içini dolaşan vapurun ve hiç solmasın istedim kuraklıkta içimdeki çiçeğin.
Ne kadar kurşun atılırsa atılsın ve kuyularım kazılırsa kazılsın hiç ama hiç bunlara denk gelmemek istedim.

Ben bir çocuk olmak istemiştim uçurtmasını yitirmeyen rüzgarlarda.
Her zaman sevilmek ve değer verilmek istedim.
Belki de şımartılmak...
Coşkun bir ırmak gibi dağların üstünden denizlere akıtılmak...
Büyük bir kartal gibi semalarda uçmak...
Arada bir de övülmek istedim.

Ben bir çocuk olmak istemiştim uçurtmasını yitirmeyen rüzgarlarda.
Öyle olmasını istedim,istiyordum fakat uçurtmamı parçaladılar ve beni de ağlattılar.
Öyle istiyordum ama beni darağacinda astılar.
Cesedimi yüreğime gömdüler ve beni oyuncaklarıma küstürdüler.
Bazen rüyalarımda penceremin önünde parçalanmış uçurtmamı görürüm ve donakalır ağlarım.
Uçurtmam beni hüzünlü şarkılarda hatırladığım babama da yaklaştıran bir şeydi.
Hayatta insanlar beni hep uçuruma itti.
Ben,uçurtmam ve semalardaki babam...
Bu gece...
Yüreğim...
Her şey bitti...

İBRAHİM ÖZENÇ İNCEKARA

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com