Erkeğin Erimesi
Bir çocuk zırlaması duyuldu,
Anadolu´nun bozkırında bir köyden,
Anne Hatice gururluydu, ana olmaktan,
Tahsin Bey duyuruldu, bu haber Almanyadan,
O bir ERKEK babasıydı artık, en babasından,
Bu Anadoluda büyük gururdu her baba için,

Bu cocuk isim isterdi en manalısından,
Adı Cihangir kondu, savaşçı manasından,
Dağ heybetindeydi küçük yavru, en alasından,
Kendi kendine ayakta kalacaktı en yiğidinden,
Devlete sırtını dayamalıydı en sevaplısından,
Belliydi delikanlı ilk, Orta ve Liseyi bitirmesinden,
Hazırdı, artık hayata en kuvvetlisinden,
Büyüdükçe kendini Erciyes, Agrı zannetti.
En haşmetlisinden,

O kadar magrur ve azametliydi.
Birkaç damla yağmur damlası dustu daha yirmiikisinde,
Onemsemedi, birkaç damla nedir ki onun için,
Sonra damlalar goturdu dağın toprak ve çakıllarını,
Yine önemsemedi, ne olacaktı ki,
Seneler geçtikçe damlalar arttı, sel oldu,
Ne kadar toprak varsa götürdü üstünden,
Sanki üşümüştü, üstünden yorganı alınmış gibi,
Savunmasız kalmıştı herseye,
Bundan sonra yağmur damlaları daha sert vuruyurdu başına,
Sanki tepesine bir balyoz değiyordu,
Daha fazla üşümeye başladı her geçen gün,
Her gün balyoz sesi artıyordu üstünde,
Her geçen gün biraz daha eksiliyordu tepesinden,
Aman boşver koskoca dağa birkaç balyoz darbesi ne ki,
İçinden böyle söylüyordu ama,
Her geçen gün ürkekliği artıyordu içinden,
Tabi balyoz şiddeti de,

Dağ eriyip küçülüyor, göl büyüyordu yanı başından,
Bu kez göl de vuruyordu dört bir yanından,
Balyoz bir yandan, göl bir yandan,
Ürkmenin yanında bir de korku sardı içini,
Bulamıyordu bir türlü çaresini,
Biraz üstten, biraz yandan eriyordu gün be gün,
Kalmamiştı artık eski heybeti,
Korkak, ürkek, pısırık yapmıştı vuruşlar,
Seneler sonra baktı ki, gol deniz olmuş,
Ucu bucağı gözükmez,

Kendisi neredeyse göl ortasında kalmış bir tepecik,
Tamam dedi artık kaderine razı razı,
Kendini bıraktı denizin ortasına,
Yalvardı tanrıya, ben ne gunah işledim ?
Birden belirdi karşısında bir resim,
Hatırladı yirmiikisinde nikah resmindeki karısını,
Otuz yıl olmuştu o imza atılalı,
Hatırladı, Kadının su, erkegin dağ oldugunu başlangıçta,
İçinden avazı çıktığı kadar bağırmak istedi,
Ürkek ve kısık bir sesle,
İRKEK var, ben irkeğim diyebildi
Kendi bile zor duydu sesinin yankısını.







ziya doğan

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com