İÇİMDE BİR BEN ÖLÜYOR
Nefesim elinde bir mezru kefenimin ölçüsünü alıyor
Omuzlarımdaki tüm kuşlar güneşli yarınlara kanatlanıyor
Önümde maun tabut aczime ağlıyor.

Gitmeliyim sarı saçlı kızım çağıyor beni
Başakların arasına uzatmış küçük ellerini
Yaşıyor muyum yoksa ölüyor muyum muamma
Perdeleri kapattım gözlerim güneşe ama.

İçimde bir ben ölüyor
Çuha çiçekleri ezilmiş son deminde kan soluyor
Şiirlerim karanlıklarda yetim kalıyor.

Gitmeliyim sarı saçlı kızım çağıyor beni
Gülümsüyor babam gelecek diye sevinç alıyor gözlerini
Umutlarım bir damla gözyaşına aşina
İsmimi bile yazmayın soğuk mezar taşına.

İçimde bir ben ölüyor
Bulutlar yağmıyor sanki acılarıma ağlıyor
Gerçeğin ötesinde bir adam toprağa defnediliyor.

Gitmeliyim sarı saçlı kızım çağırıyor beni
Yirmi beş sene beklemişken bir kez göreyim gözlerini
Muradım yoktur faniliğe dair
Kalmadı acı, gözyaşı ve umut bende vesair.

İçimde bir ben ölüyor
Denizin ortasında maviler yanıyor
Ve ateşin içinde sular çağlıyor
İçimde bir ben ölüyor.

İsmail sarıgene

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com