geldim
annemin gönlüne hüzün uğramış
bahtımı elime aldım da geldim
buralarda epey bahar olmamış
çaresiz bir bahar oldum da geldim

uzak diyarlardan yalnız gelmedim
yüreğim benimle yoldaştır dedim
üzülme anneciğim daha ölmedim
yalnızca hülyaya daldım da geldim

bunca yıl yalnızım gurbet ilinde
ümitlerim mahkum hüznün elinde
çıkıp da dönersem günün birinde
derim ki divane oldum da geldim

iki eilm kanda olsa da ana
hasretin bir yana ölüm bir yana
niçin geldin diye sorarsan bana
bunca özlemle doldum da geldim

bütün ümidimle beklerken seni
solduğum güne dek dönmedin geri
direncimi kaybettiğimden beri
aradım ve seni buldum da geldim

yüreğimdeki kor yansın bırakın
mahmur gözlerimin içine bakın
bu çocuk annesiz demeyin sakın
hasret göz yaşımı aldın da geldim

gönlümü annemin yangını sardı
gözlerim bir fasıl uykuya daldı
üzülme anneciğim mazide kaldı
gurbeti rüzgara saldım da geldim


ümit altuner

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com