Tohum ve Türk İnsanı
Yine karardı bulutlar, kükreyecek gibi,
Çattı kaşlarını sert, anadolu insanı gibi,
Sonra hafif hafif başladı okşamaya, suya hasret toprağı,
Toprak uzattı başını, sevilmeye muhtaç kedi misali,
Ve toprak emmeye basladı, hasretle yağmuru,

Eskilerin dediği gibi, toprak ana, su babaydı,
Peki nerede çocuklar, bahçede oynayan afacanlar,
Derken yerden çıtır çıtır sesler gelmeye başladı,
Artçı depremler gibi belli belirsiz,

Bir tohum çatladı, attı kendini toprağa kaygısız,
Önce bir serinlik düştü üstüne, sonra damlalar,
Açtı ağzını tohum, dudaklarını ıslattı damlalar,
Kendine geldi, gözlerini açtı ve hayata güldü,

Canlandı birden birkaç ısınma hareketiyle,
Artık koşabailirdi, kim tutabilirdi onu,
Başı tavana değen ulu çınar gibi, delikanlı edasıyla,
Çekti kılıcını, attı üstündeki ıslak toprağı,

Çıkardı başını toprağın üstüne, bir nefes çekti,
Çok güzel bir koku hissetti, daha önce tanıdığı,
Oh be, hayat varmış dedi, gülümseyerek,
Sonra koşmaya başladı, trene gecikmiş insan gibi,
Sonra hızlandı, koştukça açılıyordu nefesi,
Koşarken yanındaki ufaklıkları gördü, böbürlendi,
Ufaklık ne haber dedi, gülerek hayasızca,
Kızdırdı otları, çimenleri ve küçük dikenleri,

Sonra insanlar geldi, beyaz bilyalar attılar ayaklarına,
Sanki doping yapmış gibi, daha da hızlandı koşması,
Baktı ki çok yükseklerdeydi, korktu, ürktü, yeter dedi,
Şimdi bir çay içmenin sırası dedi, kahveye gitti,

Önce demli güzel bir çay, sonra kahve, ardından okey,
Muhabbeti de her şeyden güzel, oturdu kaldı,
Arkadaşları ile hükümet kurdular, yıktılar,
Parti kurdular, başlarına geçtiler, meclise gittiler,
Uğraştılar, didiştiler, sonunda bu millet adam olmaz dediler,
Bir dönüm bostan, yan gel Osman dediler, toprağa yayıldılar,

Uyuşmuştu sanki, esrar çekmiş gibi,
Canı ayağa bile kalkmak istemiyordu,
Sonra küfretti, mis kokulu ıslak toprağa,
Hadi gidelim, bu eller bize yaramaz dedi,
Homurdanarak "bir daha burada yeşermeyelim"
Özgürlük yok, tohum hakları çiğneniyor burada dedi,
Biçerdöverin kollarına teslim etti, kendini.

ziya doğan

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com