ANNEM
Biliyorum annem
bu illetsiz hastalık öldürür beni.
Ama sakın annem sen üzülme
sen ağlama sakın.
Yemeyen yediren, giymeyen giydiren
ferdakar annem.
En çok ta neye üzülüyorum biliyormusun?
Seni bu kaleş dünyada tek bırakmaktan.
Sakın ağlama arkamdan annem.
Biliyorum annem öleceğim.
Bu küçük bedenim dayanmaz bu hastalığa biliyorum.
Yanımda ağlamıyorsun ben üzülmeyim diye ama ben biliyorum, ben uyurken sen saatlerce ağlıyorsun.
Ben senden güçlü olmayı öğrendim.
Anne,bana en son aldığın bebeğim varya
hani ekmek paramızdan kesipte, başkalarının bebeklerine bakmayım diye aldığın bebeğim.
Onuda yanımda gömün.
Sen benim yanıma gelene kadar onla oynarım sıkılmayım diye.
Ama çabık gel yanıma olurmu?
annem.
Ben sensizlige alışamam.
Kokunu özlerim ANNEM
makbule çiçek

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com