En Güçlü Yerimizden Vurulmak

Yarım yamalak yaşıyoruz hayatı,
Ne kendimizi anlıyoruz,
Ne başkalarını,
Önce kendimizden korkuyoruz,
Sonra başkalarından,

Dünyamızı korkular üstüne kuruyoruz,
Sevmekten korkuyoruz,
Sevilmekten korkuyoruz,
Haykırmaktan korkuyoruz,
Duygularımızı göstermekten korkuyoruz,
Nedense hep korkuyoruz,

Ne güçlü yanımızı görüyoruz,
Ne güçsüz tarafımızı,
Güçlü yönlerimizi abartıyor,
Güçsüz yanlarımızı maskeliyoruz,

Bir bütün olduğumuzu göremiyoruz,
Güçlü ve güçsüz yanlarımız, bizi biz yapan,
Bazen zayıf yanlarımızdan, çıkıyor aşkımız,
Bazen en güçlü yerimizden vuruluyoruz,

Zayıf yönlerimiz koşuyor, aşkın peşinden,
Sonra acı çekiyor, güçleniyor,
Güçlü yönlerimiz eriyor ve zayıflıyor,
Aşk peşinde yerlerde sürünüyor,

Hani en güçlü yerin mantığındı,
Duyguların mantığının önüne mi geçti,
Övünürdün ya mantığınla,
Hadi aşkını mantığınla yaşa,
Örselenmeden çık becerebilirsen,

Sonunda sen de aşk sarhoşuyum diyeceksin,
Yüreğinin sesini dinleyeceksin,
Ey fani, bilinmezlere gideceksin,
Ancak, koltuk değneklerin mantığın olacak,
ve koltuk değneğin ara sıra lazım olacak.


ziya doğan

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com