Dışarıdan içerisi
hep geceyi yaşadılar hücrelerinde
karanlığa karışıp dağıldı umutları
günışığına özlem dolu
ölümü beklediler

hergün
günde üç öğün
tabağa koyup yediler
katık edindiler kuru ekmeklerine acıyı
bitiremediler

diken oldu
gözbebeklerine durdu
günışığı
karanlığı uğuldayan rüzgara devredip
türkü olup
yüreklere doldular

hep geceyi yaşadılar
umutları kaldı dört duvar
hücrelerinde

Neco

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com