adını anınca
Yalan aşkların türküleri çınlıyor kulaklarımda
Saatler terkedilmişliğin öpücüğünü konduruyor yanağıma
Gözlerim yanılmışlığın acısıyla döküyor son damlalarını
Ve ruhum taşıyamıyor artık o soğuk kanlılığını...

Zaman, geceyi vurmuş sahillere
Mekan, zaten hiç olmamış bu şehirde
Bir kere daha terkedilme korkusu taşıyor yüreğim
Buz tutmuş bedenimde eriyor gözlerim...

Adını anınca titriyor parmak uçlarım
Yüreğim titriyor, büzüşüyor dudaklarım
Soğuk yüzüme sıcak bir şeyler değiyor
Yağıyor yine kaynar yağmurlarım...

Gece karanlık, ay tepemde duruyor
Fikrimdeki sen bu kara geceyi aydınlatıyor
Rüzgar, bu şehirden kaçmak ister gibi esiyor
Fikrimde ellerin yüzümü okşuyor...

Yoldan insanlar geçiyor, hiç biri tanıdık değil
Aynada bir yüz görülüyor, bu benim yüzüm değil
Kağıdıma yansıyan gölge yalan!Parmaklarım bu kadar uzun değil
Bu kalp hala sende olabilir ama bu can artık senin değil!
Şeyma Hekimoğlu

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com