Son Mektup
Bu son mektubum, soguk bir aralik gecesi disarisi ayaz usuyorum.
Bir mum isigi, buglanmis buzlanmis pencere, parmakliklar paslanmis,
yaziyorum sanki kalemimden murekkep yerine kan damliyor.

Bicak sirtinda yasiyorum gozlerim bir derya kan kirmizisi,
yuregimde tabiri zor bir sizi.
Aklimda sevdigim yumruklarim kan,
duvarlari arsinladim,
ayagim ciplak zeminde ayak izlerim.

Ama yazamiyorum elveda sozcugunun altina,
sevgili oglun sozcugunu yazamiyorum,
ben bu gaddar zalim dunyaya veda ediyorum.

Dar agaci soguk ecel bakisi ile beni bekliyor.

Gardiyan!

Beni cabuk goturun gayri, bu can bu bedende haram.
Son bir istek, bir cigara,
cekiyorum derince gecmisim gozumun onunde bazen mutlu bazen aci bir filim gibi.

Ama annam annam son bir kez sarilamadim sana,
son bir kez. Gozum arkada, bu can bu bedenden gidiyor.
Annam, Annam elveda canim annam.

ELVEDA
Sevgili oglun

Turgay Ödemis

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com