GEL DESEM
Yıllarca küskün yaşadın bana
Bir gün olsungülmedin.
Durduğun yerde baktın hayata
Gel desem gelmezdin.

Sevmeyi öğrenemedin onca yıl
Hep nefret ettin elin muttululuğundan
Kaç kere el uzattım sana
Gel desem gelmezdin.

Yenileceğini biliyordun ama gittin
Vicdansızca bakmadan ardına
Bir kere düşünmedin hayatı
Gel desem ağlardın.

Kendini boşluğa attığın o gün
Hafiften bir rüzgar esti yüreğime
Ardından öylece baktıtğım an
Sen gel demeden geldin.
öykünur kocaman

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com