Laf Atmak, Şoka Girmek.

İki kız kolkola yürüyorduk sokaktan,
Muhabbetimiz işte öyle, havadan, sudan,
Etkilenmiştik herhalde, mis gibi havadan,
Birden arkamızdan koptu bir cayırtı,
Sanki acı bir fren sesi,
"Hepsi senin mi anam"
Tövbe tövbe, bulaşmayalım şu yaratığa,
Sonra"Elma şekeri gibi yerim sizi"
Attı tepem, döndüm arkama,
Bir avuç çamur ve bir nefes,
İşte müsveddesi insan,
Anladım ben, senin isteğini dedim,
Bu sana, elli liraya patlar,
Hadi ver elli lira,
Tabi biliyorum, cüzdan tıngır, kendi mor,
Cüzdanımı çıkardım, al sana elli lira,
Sıkıştırdım eline, aval aval bakar bana,
Git berbere, On Lirasına önce insana benze,
Sonra, On Lirasına havalı bir gömlek al,
En azından, gören içinde adam var sansın,
Beş Lirasına da bir koku al,
Yanından geçenlerin burunları kırılmasın,
Sonra şu köşe başından dön,
Bak orada zevk satanlar var,
Haydi koş şehvet yalağına,
Gerisini de orada harca,
En azından gariban, insanla seviştiğini sansın,
Bir gidişi vardı ki kızlar,
Ensesine sanki domates bulaşmış,
Şoktan, 50 lirayı da yere düşürmüş,
Bir daha böyle, halt yiyeceğini sanmam,
Çekinmeyin kızlar, siz de aynısını yapın,
Bir rahatlıyor ki insan.
ziya doğan

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com