bır masal bu
Seni bir düşte yaşıyormuşçasına sevdim
Mutluluğu , özlemi hatta gözyaşını masalardan çaldım ben
Aşkımızı küçük şirin bahçeli bir evde sakladım
Gözlerini doğanın gizeminden hediye istedim
Seni güneşten ödünç aldım , kendimi aya adadım
Akşam saatlerinde pamuktan bulutlarda uyuttum
Ben boşlukta nöbette durdum
Ben seninle sadece gökyüzünde seviştim
Kafanı ilk kez denizin ortasında sevdim
Ellerini tutuşum dolunaya denk geldi
Sevgime ve aşkıma hep güvendim ben
Sen benim penceremde aşkın ve sevginin gözüktüğü yerdin
Hep gözlerinin baktığı yere bakıp
Gördüğün yerlere koydum kendimi
Kalbimden şiirler yazdım müzikler dinlettim sana
Ve öyle ki ömür boyu ruhum seni koruyacak
Birde öğrendim ki insan sevildikçe korkuyor
Çünkü korkmanı engelleyemedim zeytin tanem
Sen daha az seveni sevdin
Pamuklardan inip , güneşe küsüp , denizlere sırt çevirip gittin
Ama bilmelisin ki o masalı bitiremedin
Çünkü beni öldüremedin
Beni öldürmenin bir yolu senin ölmendir ki
Sen ölsen bile
Ben öyle bir öğrettim ki aşkın her yanıyla güzelliğini dünyaya
Bitmez bir masal oldu bu
Benimle ve seninle nice aşklara gider ,nice diyarlar gezer
Yani öyle bir sevdim ki ben , efsaneler denk düşerdi
Söyleyebilseydim , anlatabilseydim tabi .



mehmet ali karas

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com