Karanlık Mavi
Nasıldı o ilk karşılaşmamız;
Ummadığımız bir andı
Rüyaydı sanki onca yaşananlar
Ayrılık rüzgârı böyle söylüyordu,
Yalnızlığımızı umursamadan
Işığımız da sönüverdi,
Mavinin karanlığa döndüğü an

Bana ellerin lazım diyordu;
Erkenden yaşlanan ellerim
Bana ellerin lazım diyordu;
Ellerimden giden ellerin
Gözlerimizde öyle söylüyordu
İyi ki gördüm diyen gözlerim, nerden bilirdi
Mavinin karanlığa döneceğini.

15/12/2005

Kanatsız Melek

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com