SOKAK ÇOCUĞU
Evdeydim,yanağım pencerenin camında
Dışarıda şiddetli ayaz,uğultusu kulağımda
Yeni aldığım kitabı başlamadan okumaya
Birkaç odun daha atmayı düşünmüştüm ki sobaya
Gözüm ilişti bir sokak çocuğuna.
Üzerinde yırtık pırtık bir süeter
Ne kadar da zayıf ne yer ne içer
Yüzünde koskocaman bir keder
Yüreğinde kimbilir ne fırtınalar eser
Bir titreme sardı tüm vücudumu
Oysaki odunlar tutuşmuş kızartmıştı da boruyu
Alnımın tam ortasında bir ter boncuğu
Cam buğulanmış silerken buğusunu
Farketmişti beni bakıyordu sokak çocuğu
Bakıyordu masumca biraz da sertçe
Bir şeyler söylüyordu belki kendince
Ancak uzun sürmedi döndü sessizce
Atılmış,tekmelenmiş bir kutunun içinde
Bir paçavra buldu aldı sokak çocuğu
Üşümüştü belli hemen sarmalandı o beze
Mutluluktan olsa hiç bakmadı çevresine
Kimbilir bu sevinci bölünmesin diye
Belki bu paçavraya da bir sahip çıkar diye
Hızla uzaklaşmaya başladı sokak çocuğu
Yürüyordu soğuk ayaz geceye
Nereye,hangi sokakta bir köşeye
Karnı da açtır ya bir parça ekmeğe
Amansızca çaresiz bir meçhule
Koşuyordu sokak çocuğu.

Ekrem Canyurt

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com