giderken bir ZEHRA düşünmek
ayrılığı yazıyor giden otobüsler
geçen zaman yaşanılan hayat
seni bırakmak bu ıssız şehirde
yaşamımın en korkunç yazgısı

ve hala eksik kalmış
söylenmemiş birşeyler var içimde
nasıl esiyor hüzün rüzgarları
kalbim sonbahar mevsiminde

işte gidiyorum ben gidiyorum
nur yüzlüm tatlı sözlüm
aşkımızın bestesini bırakarak arkamda
önümde uzun uzun yollarla gidiyorum

yağmurun resmini çiziyorum gözlerimle
gözyaşları hüzünleri büyütüyor
damlıyor yüreğime
gidiyorum senin varlığının esaretinde
sonra rüzgarın elleri dokunuyor ellerime
üşüyorum sensizliği hissettiğimde

işte gidiyorum ben gidiyorum
yeşil gözlüm canım sözlüm
ayrılığın hüznünü doldurarak ceplerime
bir yalnızlık edinip yoldaşlığıma
sana dönmek üzere gidiyorum



LEVENT GÜNEY

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com