ondokuz ekim sancılı bir doğum
ölümün soğukluğunda
bir seni birde doğacak
güneşi düşlüyorum
içimde sonbaharda dökülmüş yapraklar
bana sonbahardan hatıra
ve ben sensiz geçen günlerimde
hep hasterler armağan ediyorum dünyaya
dünya sonbahardan bana hatıra...

(Birgün belki birgün son gözyaşların yüreğimdeki ateşi söndürecek sen dönmezsen sonbaharlar dört mevsim üşütecek yangınlarımı...Birgün döneceksin rüyayla yada ölümle yada bir sabah o ilk süprizle döneceksin beni bulabilirsen sonbaharda bir ondokuz ekim sabahı o gün ellerimi tutmak için söz ver)
LEVENT GÜNEY

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com