PAPATYA
Zamansız geçen ömrümün ilk baharıydın sen. Seninle çiçek açtı bu gönül. Bin bir zorluk içinde senin hayalin ayakta tuttu beni. Kim bilir kaç yıl geçmişti habersiz senin yokluğunda.
Kısacıkta olsa sen vardın hayatımda, anlam veremesen de hesapsız sevgime. Seni kaçamak gözlerle uzaktan olsun izlemek içimi ısıtıyordu inan. Ama bende anlayamadım neydi sende olan beni düşünmez kılan.
İnsan sevince acıkmaz uyumazmış. Geceleri yıldızları seyrederken önümde soğumuş yemeğim durur benim. Gün be gün her batan güneşin sonunda.
Asla ama asla pişman değilim seni beklerken geçen dünümden, seni yaşarken biten günümden. Ben seni sevdim baharı yaşadım. Artık sana kalmış açan papatyalarda son yaprak olmak.

Scure

Selim CÜRE

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com