SENSİZ GECELER ZİNDAN
SENSİZ GECELER ZİNDAN

Güneş kayboluyor yine ufukların ardından,
Dokunur gibi biri yalnızlığa açılan kapının,
O sağır eden sessizliğine,yavaş ve gizlice.
O gece karası gözlerin gelir hep hatırıma,
Bulamam seni asıl o an düşerim karanlığa,
Takılır siyah zülüflerinin hayaline anılarım,
Kaybolurum,sensizliğin zindan karanlığında.
Geçmez olur, bitmeyen karanlık gecelerim,
Sana kavuşma umutlarımı tüketir geceler.
Ecel olur yokluğun,o yalnızlığım koyulaşır,
Çölde yalnız kalışlın o en ağırını yaşarım,
Kış gecesinde evsiz kalmış o garip gibiyim,
Senin o yokluğunu ısıtacak yok tek bir kişi,
Başım dizlerini arar,sensiz ıssız gecelerde,
Zaman geri çevrilmez,mutlu günler dönmez.
Karanlıklar saklıyor gözlerimden sanki seni,
Bedenim acı çeker,ruhum acı çeker benim,
Canımı yakar kalbimi acıtır geceler benim.

Mustafa Doğan

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com