Dilek
Buruk gönlün, sevgisiz ve ümitsiz kalmasın,
Boş kederler, yüzünden tebessümü çalmasın,
Mutlu gözler, katiyen gözyaşıyla dolmasın,
Gerçek günyüzü, pencerenden eksik olmasın.

Ne olur gözlerin dalıp dalıp gitmesin,
Ruhundaki güzellik karanlıkta yitmesin,
Kalpteki şelalenin çağıltısı bitmesin,
Gül! Hiçbir şey seni mutsuzluğa itmesin.

Esintinde kalanlar aşk oduna yanmasın,
Pınarından içenler susuzluğa kanmasın,
Çevrende dolananlar seni yalnız sanmasın,
Lanetlenmiş dudaklar asla adın anmasın.

Baş döndüren senfoni başlamadan dinmesin,
Karanlığın esrarı ruhumuza sinmesin,
O yorgun omuzlara fazladan yük binmesin,
Son açılan sahnenin perdeleri inmesin.

Gelip geçen, bahçenden mor menekşe dermesin,
Kadir mevlam başına türlü dertler vermesin,
Benden başka kimseler yoluna gül sermesin,
Seni bir kez üzenler muradına ermesin.

Çıldırtan güzelliğin çevrende ün salmasın,
Gül yüzünü görenler hayallere dalmasın,
Göz ucuyla bakanın aklı sende kalmasın,
Hele senden yüz bulup bir gün kapın çalmasın.

O insafsız avcılar yola tuzak kurmasın,
Sana gelen bu yolda adımlarım durmasın,
Tek sen sor hatırımı başkaları sormasın,
Bu ümitsiz çırpınış ikimizi yormasın.

Gerçek gönül dostları sohbetinden bıkmasın,
İnce kemer belini bir gün gelip sıkmasın,
İlhamınla dillerim, asla gönül yıkmasın,
Bin kez andığım adın, hiç aklımdan çıkmasın.

Yanağını süsleyen pembe renkler solmasın,
Ayrılıp gitmek için kalan günün dolmasın,
Annen baban ah edip saçın başın yolmasın,
Seherde gideceksen asla sabah olmasın.

Aşka atılan oklar menziline varmasın,
Titreyen yürekleri ortasından yarmasın,
Sana açtım, kollarım başkasını sarmasın,
Başkasını sarmasın, başkasını sarmasın.
İrfan Ünübol

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com