KÖYDEN GELDIM SEHRE
KÖYDEN GELDİM ŞEHRE


Köyden geldim büyük şehrin kenar mahallesine,
Bin bir umutla yerleştim mahallenin tek hanesine,
Muhtaç olacagımı bilmezdim ufacık kar tanesine,
Köyde bilmezdim burda abone oldum hastanesine,


Yurdun dört bir yanından gelmiş bu insanlar,
Her biri ayrı ayrı lisanları konuşurlar,
Kimi yaşar köy hayatı,kimi sosyete hayatı yaşarlar,
Köyde bilmezdim eve kapanmak,burda dışarı çıkmamak,


Şehrin taşı topragı altınmış inanmıyorum,
Kendimi tanımayı bırak çocukları bile tanıyamıyorum,
Köyde kızdıgıma burda bilakis hiç aldırmıyorum,
Köydeki yaşamı burda bulamayıp çocukları hırpalıyorum.


İnsanlar birbirinin kuyusunu kazmak en büyük moda,
Yediklerin hepsi düşman midene iç devamlı soda,
Burda yaptıgın her iyilik başkasına göre hata,
Köyde bilmezdim ne güneşin ne ayın hasretine,


Sabahın alaca karanlıgında giderim işe,
Emekcilikten dönerim dönüşümde yine gece,
Hasretim dogusu ve batısı başka başka güneşe,
Köyde bilmezdim ne güneşin ne ayın hasretine,


Şehirden köye gittim gezmeye
Gördüler beni özendiler içi masum şehirliye,
Namelerimle içerleyerek şehri acı şerbetlemeye,
Köylü bilsin şehri devam etsin tatlı yaşamaya,



İBRAHİM ÖZDEMİR

İbrahim özdemir

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com