SENSİZLİĞİN ACISI
sensizlik ne kadar yakabilirdi beni
ama kül olmuştum işte
sensizlik bitirdi beni
içimi yaktı önce sonra
etimide yakmaya başladı
sensizlik bi hançer gibi saplandı sırtıma
seni var bilmek, seni düşünmek, seni sevmek
beni avutsada yetmiyodu
ama sen bilemezsin ki nerden bileceksin
sen hiç sensiz kalmadın ki
sen yoktun ve hiçbirzamanda olmayacaktın
çünkü sen bende olsanda ben sende değildim
sen beni sevmedin, beni tanımadın
ben seni uzaktan sevdim sensizliği çektim acıdı içim
ama çare yok bu yaraya
durmaksızın kanıyo
sen sarmak istemiyosun
başkalarıda saramıyo dolmuyo boşluğun
sen yoksun ozaman aslında
bende yokum kimse bilmiyo!
neslihan çolak

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com