Yitik Sevda
........bir aşk masalı


seneler önceydi....
pencereme konan
bir çift minik serçe tanıştırmıştı seni bana...
o günden beri
ne zaman bir serçe görsem
sen gelirsin aklıma ılık bir tebessüm eşliğinde...
o günün anısına
hep dudağımda uçacakmış gibi
heyecanlanan kuş misali bir tebessüm kaldı.
böyle mi ısınırdı yürek
böylemi atardı ´sen´ diyerek...
yanlız adamın içini boşaltıp
huzur ve neşenden doldurmuştun tıka basa...
bu zamana kadar karşı koyar oldum her yasa..
...
gözbebeğinde hep ben vardım.
hep sen süslerdin bakışlarımı...
hayallerimin değişmez simasıydın.
ay yüzünle doluverirdi o kocaman yalnızlığım....
her gece yıldızları okşardım uzaktan sana benziyorlar diye....
...
biliyor musun
seni düşünerek dinlediğim her şarkıyı sevmiştim...
içinde sen geçen her cümle sevimliydi bana..
ve biliyor musun
´seni seviyorum´ sözü, sevgimi anlatamadığı için
sana karşı hiç kullanamadım....
yoktu ki tarif edecek, sana anlatacak...
kainatı kaplayacak kadar büyük olan kalbimin duygularını
ufacık bir dilin anlatması mümkün müydü?
o sebepleydi suskunluğum
o sebepleydi çaresizliğim
o sebepleydi gülerken ağladığım
...
sende boş değildin bana karşı
gözlerin haykırdı her hayalde her rüyada
ufak kağıttaki yansımana her bakışım düştüğünde...
ahizedeki ses tonun fısıldadı kulağıma i,
fısıldadı her ´nerdesin´ sualimde...
parmaklarımın arasında kalan bir tel saçın
bana her şeyi anlattı...
....
Allah´ım böyle mi güzel olurdu
uzaktan uzağa duyulan yakın duygular..
zaman, hayat, dünya, kaf dağındaki beyaz menekşe..
anka kuşu.. hepsi, inan hepsi duydular..
....
iki ayrı nehir
aynı denizde buluştu o günden beri
o kadar büyüktü ki duygularımız
tertemiz, yüreğin en derininden gelen
okyanus damlaları damlardı her senli zamanda
uçsuz bucaksızdı sevgimiz...
pamuk bulutlarla gezen iki şen´dik.
....
bayramlık yeni pabuç sevinciydi
bana her gelişin...
yerinde duramazdı bu yürek..
ağustos sıcağında yanağımdan dudağıma süzülen
bir yudum suydu her gülüşün, buz gibi...
....
tek yürekte atan kalp ritmiydik biz.
aynı´yı sevdik
aynı´dan kaçtık köşe bucak.
aynı´da gülüp
aynı´da gözyaşı döktük.
aynı omuzlarımız ıslandı defalarca
aynı beden sarıldı sımsıkı...
aynı´ydı dünyamız, sözcüklerimiz
aynı´ydı sen ve de ben.
...

taa ki
yitik sevda masalının
iki biçare kahramanları olana dek....
hıçkırığımsın artık biliyor musun....
yanağıma apansız süzülen kansın hissediyor musun...
gece gökyüzüne bakmaya korkuyorum duyuyor musun....
sen´li cümlelerde dilim dönmüyor artık
kocaman yalnızlığımda bir noktayım görüyor musun....
...
yastığa her başımı koyuşumda ses gelmiyor
göğsümün sol köşesinden, ölüyor musun...

gözlerimi kapatıyorum bundan böyle
hatırlatacak bir şey görmesin diye
kan ter içinde kaçıyorum hayallerden
karabasan gibi rüyada yakalasan bile
besmeleyle kurtulabiliyorum maziden...

doğarken söz vermişim dünyaya
ağlamayacağım diye..
ağlamayacağım...
oysa ki omzum hala ıslak senden kalanlarla...
bir ananın ciğerparesini
diridiri toprağa gömmesi gibi
zor olsa da hatıranı kenara koymaya....
ağlamayacağım, söz verdim doğarken dünyaya...
sensizlik her nefeste boğazıma düğümlense de
gırtlağımda kalsan yutkunamasam da
mide krampım olsanda her saniyede
ağız kenarımdan sızan her damla kan feryat etsede
ağlamayacağım, söz verdim doğarken dünyaya...
bir tabure, bir yağlı urgan
hep hoş gözükmeye başlasa da bana
ayağımı bastığım her toprak zerresi çeksede beni
ızdıraplar dörtköşeden göz kırpsa da
karada nefes alan balık gibi olsada yaşamım
ağlamayacağım, söz verdim doğarken dünyaya...
son nefesimi tedarikli kullanıp
düşünmemeye çalışsam da yaşanılanları
uzattığım ellerime her mesafede uzaklaşıversende benden
ve dünya gözüyle son kez hayal ettiğimde
hızla soluklaşmaya başlasa da ay yüzün
ağlamayacağım, söz verdim doğarken dünyaya...

ve kalabalık son görevini yaparken mevta başında
´nasıl bilirdiniz´ sualine suskun kalacağım
senden kalan dudağımdaki tebessümle...
ve gene
ağlamayacağım, söz verdim doğarken dünyaya...
...
kabrim üzerinde açacak menekşeyi ayaz vurduğunda
o benim yerime bir damla gözyaşını bırakacak üzerime
söz verdi bana....
ve bir çift minik serçe adını yazacaklar
mezarımın üzerine......
..
anlayacaksın....


yzcmurat
08/12/2001
Murat Cetin

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com