İnsan Gibi İnsan
İnsan Gibi İnsan

Bir akşamüstüymüş yittiğinde
İnsan gibi insanın
Türkülerdeki gibi?
Öyle dediler.
Kimseye ilişmemiş
Hoşçakalın bile dememiş giderken
Bozulmasın diye beylerin keyfi.

Yahu! Niye öldün be köylüm!
Ağlamak geldi de içimden duyunca
Hala erkeklik onuruna yeniğim bağışla
Ama söz!Bir güzel ağlayacağım
Kimseler yokken ortalıkta

Yahu! Niye öldün be köylüm!
Sayende aklıma geldi anam aylar sonra
Telefon başında nöbetteler oysa
Ya babam!
Bana attığı tak tokatın ardından
Gözleri dolan babam
Üstelik anamın zoruyla hem de
Ya sen!
Ardahan?ın Zoraki Polis?i
Kaç yıl oldu gurbet?
Öğrendin mi şimdi?
Ya sen!
Azrail?le randevulaşan dost
Acaba ölünce mi inanacağım öldüğüne?
Ya da Sen?Moruk?sen!
Haberleşmenin en güzeli
Ve de en ucuzu değil miydi mektuplar ?

Yahu !Niye öldün be köylüm ?
Hem illaki ölmen mi gerekliydi ?
Anlatmak için yaşamayı,nefes almaktan öteye
Ve varolduğunu hala;
İnsan gibi insanların.

mehmet cakir

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com