KÖY ÇOCUĞUYUM
BEN KÖY ÇOCUĞUYUM

Ben köy çocuğuyum, doğduğum köye
Gitmeyince beni tanıyamazsın.
Adam boyu yağan karın altında
Yitmeyince beni tanıyamazsın.

Gel de anlatayım kendimi sana
Bende bir gönül var, dostluktan yana
Bir harman yerinde toza dumana
Batmayınca beni tanıyamazsın.

Doğru sanma sen, her akla geleni
Kem hislere kurban eyleme beni
Bende olmayan o hasedi, kini,
Atmayınca beni tanıyamazsın.

Talih köye küskün, köylüye dargın
Beden derbederdir, azalar kırgın
Her gece yatağa daha da yorgun
Yatmayınca beni tanıyamazsın.

Istıraplar bitmez, çileler sonsuz
Karda dolaştın mı çocukken donsuz?
Zemheri ayında bıyıkların buz
Tutmayınca beni tanıyamazsın.

Yağmura rüzgâra verip serini
Gün boyunca çalışmak keser ferini
Yediğin lokmaya alın terini
Katmayınca beni tanıyamazsın.

Bütün günler aynı, değişmez biri
Her sabah şafakla dağlara yürü
Çisil çisil yağmur altında sürü
Gütmeyince beni tanıyamazsın.

Çok yatmak abestir, tembellikse suç
Şafak vakti başlar işlere huruç
Ağustosta tırpan çekerken oruç
Tutmayınca beni tanıyamazsın.

Kar olur toprağa sekiz ay bezek
Kış uzun, soğuk çok; tahammül gerek
Ocağında bir kış, bir isli tezek
Tütmeyince beni tanıyamazsın.

Hep böyle çileli, değişmez halim
Yine de siteme varmıyor dilim
Bir kuru ekmeğe üç öğün talim
Etmeyince beni tanıyamazsın.
CAHİT CAN

Cahit Can

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com