İŞTE SEN BÖYLESİN
Sana seslenişimle başladı yalnızlığım
Zamanı tırmaladım adım hiç oldu
Ardı arkası kesilmedi ölümlerimin
Her göz açışımda
Her sana kaçışımda
Başka bir cellâdın kollarında buldum beni
Acımadılar kuzen
Dostun vefasızlığından kırılmış kalemimiz
Cellat neylesin kuzen
İşte sen böylesin

Sükunet bölününce gecelere yük oldum
Sen benimle konuşmadın
Vuruştun kuzen
Deyiminle; son defa telefonun ucundaydın
Bencileyin; en son kaleni düşürürken kalbimden
Vuslat arzusu duyulmayan bebektin
Büyüdün büyüdün sarmaşık oldun

Ramazan KALINSAZ

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com