bilinçaltı
sevimsiz yüzler arşınlıyordu caddeleri,
yaşamaktan nasır tutmuş elleri.
canavarlaşıyordu köşebaşları,
bir prenses dans ediyordu
yanında yedi cüceleri
ufalandıkça daha da büyüyordu
monotonlaşmış kimlikleri.

sevimsiz yüzler arşınlıyordu
caddeleri,
boş bakıyorlard,unutmuşlardı
düşünmeyi,
kemikleşen hayalleri ve cümleleri
epey önce ölmüş gibiydi...

peki varolan yok olanı bilirmiydi?
ufuk aymaz

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com